قَجَری‌دُخت♥️
ما روی زمینِ صاف زندگی می‌کنیم، روی سطح، اگرچه همچنان بلندپروازیم. ما قعر نشینان گاهی به بلندای خدایان می‌رسیم.
بعضی با بالِ هنر پر می‌کشند، بعضی با مذهب عروج می‌کنن؛ ولی بیش‌تری‌ها را عشق پرواز می‌دهد.
وقتی بالا می‌رویم، خُب ممکن است سقوط هم بکنیم.
فرودهای راحت و بی‌دردسر انگشت شمارند. ممکن است یکهو ببینیم با شدتی استخوان شکن مثل توپ داریم به زمین می‌خوریم و تا خط راه‌آهنِ کشوری خارجی کشیده شده‌ایم.
هر داستان عاشقانه، بالقوه، داستانِ اندوه نیز هست؛ اگر نه در اوایل، اما در ادامه‌اش؛ برای این یکی‌شان نه، برای دیگری؛ بعضی وقت‌ها هم برای هر دوی شان.