امروز پیامی بهم اومد. پیامی با این مضمون که درخت شما رو کاشتیم و عکس و لوکیشن رو می‌تونید در لینک زیر ببینید.
چند روز پیش تو سایت روستاگل یه درخت سفارش دادم به اسم تو، درخت انار. می‌دونستم که یک‌شنبه‌ها درخت رو می‌کارن و چهارشنبه‌ها عکسش رو تو سایت می‌زارن.
رو لینک کلیک نکردم. مستقیم رفتم سایت تا از اون‌جا درختی که برای تو کاشتم رو ببینم. با موبایل بودم، عکس‌ها رو یکی یکی اسکرول کردم تا به درخت تو برسم.
نمی‌دونی چه درخت‌های قشنگی کاشته بودن، هر کسی به یک اسم و به امیدی. درخت زیتون‌هایی که خیلی سرسبز بودن و قد بلند. درخت انارهایی که برگ‌های سبز داشتن و مستحکم به نظر می‌رسیدن. انگاری که از آب و گل در اومده بودن و می‌شد که بهشون امیدوار بود تا قد بکشند و بزرگ‌تر بشن.
یه درخت اناری بود که خیلی خاص بود. درسته که هنوز نهال بود و تازه ریشش وارد زمین شده بود اما انار داشت. خیلی قشنگ بود. تو دلم گفتم کاش درخت تو هم انار داشته باشه.
رسیدم به اسم تو قَجَری‌دُخت … درخت رو دیدم، دلم گرفت. نهالی که کاشته بودن خیلی ضعیف بود. یه نهال نازک و کوتاه. چند تا برگ سبز هم روش دیده می‌شد.
احساس کردم این درخت از طوفان و سرمای پاییز و زمستون سخت بتونه بهار رو ببینه و دوباره شکوفا بشه. دلم گرفت. گفتم کاش نهال بزرگ‌تر و قوی‌تری می‌کاشتن. اما هنوز امیدی به رشد و بزرگ شدنش هست چرا که با این شعار کاشتنش ما میکاریم و نگهداری می کنیم، تا همیشه…
ضعیفی و کوچیکی این نهال رو با امید خودم مقایسه کردم. قَجَری‌دُخت امید من هم مثل این نهال ضعیفه. منم شاید از طوفان و سرمای پاییز و زمستون نتونم زنده بیرون بیام. من هم شاید نتونم به بهار برسم و امید به شکوفا شدن داشته باشم.
قَجَری‌دُخت تو نهال امید من رو ضعیف کردی و همه راه‌ها رو به روم بستی. اما من هنوزم امید دارم. هنوز هم از امیدم نگهداری می‌کنم تا رشد کنه و از این طوفان سخت زنده بیرون بیاد.
تا وقتی امید دارم هر روز به یادتم و با به یادت بودن، هر روز این نهال امیدم قوی‌تر و بزرگ‌تر می‌شه. امید دارم روزی نظرت نسبت به من عوض بشه و شکوفا شدن امیدم رو ببینم.
قَجَری‌دُخت این نهال انار که به نام تو کاشته شده ممکنه یه روز رشد کنه و بزرگ و بزررگ‌تر بشه. روزی می‌رسه که درخت تنومندی می‌شه و انارهای قرمز می‌ده. شاید روزی در گذر زمان خودت اتفاقی از کنار این درخت رد شدی و ته دلت یه حس خوبی نسبت بهش داشتی. شاید یه روز از کنارش رد بشی و بگی این درخت چقد آشنا به نظر می‌رسه.
من سال‌ها بعد پیش این درخت خواهم رفت. از نزدیک خواهم دید که چقدر بزرگ شده. سال‌ها بعد وقتی که به یاد این روزها بیفتم پیش این درخت خواهم رفت و بغض‌م رو خواهم شکست.
قَجَری‌دُخت می‌دونی همون‌طور که این درخت بزرگ‌تر و قوی‌تر خواهد شد، علاقه منم به تو روز به روز بیشتر خواهد شد و مهرت در قلبم جاودانه خواهد ماند.
قَجَری‌دُخت این درخت نشونی از تو خواهد بود و با وجودش هیچ وقت مهر تو از قلبم پاک نخواهد شد. همچنان که ریشه‌های این درخت در زمین قوی تر می شه، ریشه‌های مهر تو هم در قلبم بیشتر خواهد شد.
